Krioterapia kojarzy się z ekstremalnie niskimi temperaturami i pozyskiwaniem energii. Mamy dwa rodzaje zabiegów krioterapii: krioterapię miejscową i krioterapię ogólnoustrojową, które mogą mieć różne efekty.
Zdefiniowanie krioterapii miejscowej i ogólnoustrojowej
Rozważymy stosunkowo nową technologię pulsacji powietrza jako technikę krioterapii miejscowej, aby umożliwić porównanie. Krioterapię pulsacyjną powietrzem stosuje się zazwyczaj w kilku seriach trwających 4-5 minut w temperaturze -30°C/-22°F z 1-minutową przerwą między seriami.
Krioterapia ogólnoustrojowa jest terapią nieinwazyjną. Podczas krioterapii całego ciała krótkie impulsy ekstremalnego zimna są podawane na zewnętrzną powierzchnię ciała w celu pobudzenia reakcji fizjologicznych. Typowa sesja ekspozycji trwa od 1 do 3 minut w temperaturze od -120°C/-184°F do -180°C/-294°F.
Miejscowy i ogólnoustrojowy wpływ na organizm człowieka
Stosowanie zimna i ciepła w stosunku do ludzi, na przykład okład z lodu, zanurzenie w zimnej wodzie lub poddanie krioterapii całego ciała, ma znaczący wpływ. Ludzie są endotermicznymi homeotermami, możemy wytwarzać ciepło poprzez nasz metabolizm, a tym samym utrzymywać homeostazę. Konieczne jest, abyśmy utrzymywali temperaturę wewnętrzną w wąskim zakresie, zwykle między 36,2°C/97,2°F a 37,7°C/99,8°F.1 W przypadku reakcji termoregulacyjnych bierzemy pod uwagę centralną temperaturę ciała i obwodową powłokę ( na które składają się temperatura skóry, tkanka podskórna i mięśnie). Każda różnica między informacją o temperaturze dla receptorów a temperaturą zadaną wywołuje reakcję termoregulacyjną, albo stymuluje produkcję ciepła, albo rozpraszanie ciepła. Produkcja ciepła pochodzi z metabolizmu komórkowego w stanie spoczynku lub jest produktem ubocznym aktywności zewnętrznej. Utrata ciepła, zdefiniowana jako przenoszenie ciepła między ciałem a środowiskiem zewnętrznym, zachodzi poprzez konwekcję ciepła, promieniowanie cieplne, przewodzenie ciepła i parowanie ciepła, zawsze od ciepła do zimna.
Następnie, obok ogólnoustrojowej odpowiedzi na zimno, definiujemy bezpośrednią lokalną odpowiedź na metabolizm tkankowy. Zimno odbiera ciepło i obniża metabolizm tkanki, zmniejszając w ten sposób zapotrzebowanie na tlen, aw przypadku urazu zachowując nienaruszoną tkankę, zjawisko zwane ograniczaniem urazów wtórnych.
Krioterapię miejscową i ogólnoustrojową należy traktować jako metodę terapeutyczną – technikę dostarczania do organizmu czynnika fizycznego w celach terapeutycznych lub stymulujących. Metody te obejmują zastosowanie odpowiedniej formy energii, w oparciu o stadium stanu zapalnego, która najlepiej sprzyja gojeniu lub regeneracji.
Główne efekty krioterapii miejscowej i ogólnoustrojowej
Chłodzenie polega na wydobywaniu energii, a niezbędny transfer ciepła zależy od przewodności cieplnej. Ta przewodność cieplna zależy od różnych czynników, takich jak długość aplikacji, wielkość powierzchni, ale także od współczynnika przenikania ciepła. Współczynnik ten jest znacznie mniejszy dla powietrza (0,0024) w porównaniu np. z wodą (0,58) czy kruszonym lodem (2,5). Odpowiednio, różne efekty temperaturowe zostaną osiągnięte przy użyciu okładu z lodu w porównaniu z technologią pulsacji powietrza. W przypadku impulsów powietrznych i krioterapii całego ciała ciało ludzkie nie ma bezpośredniego kontaktu, przez co konwekcja jest najbardziej odpowiedzialna za wielkość utraty ciepła.
Średni spadek temperatury skóry po sesji krioterapii pulsacyjnej powietrzem wynosi 23-25°C/39-45°F2, a ponieważ ta technologia jest stosunkowo nowa, nie ma jeszcze dostępnych danych na temat wpływu na temperaturę rdzenia i mięśni. Średnia sesja krioterapii całego ciała powoduje ogólny spadek temperatury skóry o 8°-18°C/14-32°F, spadek temperatury głębokiej o 0-0,3°C/0-0,5°F i spadek temperatury mięśni o 1,6 °C/2,9°F na głębokości trzech cm/1,2 cala.3,4 Biorąc pod uwagę te różnice, wystąpią różne skutki i opisano różne wskazania, które podsumowano odpowiednio w tabeli 1 i tabeli 2.
Tabela 1: Elementy efektu krioterapii miejscowej i ogólnoustrojowej
Tabela 2: Wskazania do krioterapii miejscowej i ogólnoustrojowej
Zastosowanie krioterapii miejscowej lub ogólnoustrojowej powinno być określone na podstawie najlepszych dostępnych badań, wiedzy klinicznej lekarza i traktowane jako uzupełnienie podejścia globalnego. Krioterapię miejscową i krioterapię ogólnoustrojową należy rozpatrywać jako dwie różne metody, które mają znaczny potencjał w tej dziedzinie i mogą być łatwo wdrażane obok siebie.
Bibliografia:
1. Horvath, SM, Menduke, H. & Piersol, GM Temperatura w jamie ustnej i odbytnicy człowieka. J Am Med Assoc 144, 1562-1565 (1950).
2. Guilhem, G. i in. Wpływ krioterapii pulsacyjnej na regenerację nerwowo-mięśniową po uszkodzeniu mięśni wywołanym wysiłkiem fizycznym. Am J Sports Med 41, 1942–1951 (2013).
3. Selfe, J. i in. Wpływ trzech różnych (-135°C) czasów ekspozycji na krioterapię całego ciała na elitarnych graczy ligi rugby. PLoS JEDEN 9, e86420 (2014).
4. Costello, JT, Culligan, K., Selfe, J. & Donnelly, AE Temperatura mięśni, skóry i rdzenia po uzdatnianiu zimnym powietrzem -110°C i wodą o temperaturze 8°C. PLoS JEDEN 7, e48190 (2012).
5. Doungkulsaa, A., Paungmalia, A., Henry Joseph, L. & Khamwong, P. Skuteczność krioterapii pulsacyjnej powietrza na opóźnioną bolesność mięśni zginaczy łokci po ćwiczeniach ekscentrycznych. Roczniki Lekarskie Polskie 25, 103–111 (2018).